کمپینی برای مقابله با سد سازی در ترکیه
تاریخ انتشار: ۱۵ خرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۵۵۴۰۲۸
دانش>محیط زیست جهان - اسدالله افلاکی:
سدسازی در ترکیه مدت‌هاست به یکی از چالش‌های بزرگ زیست‌محیطی در منطقه تبدیل شده تا آنجا که فعالان محیط‌زیست در ایران با راه‌اندازی کمپینی تحت عنوان «میان‌رودان» و تنظیم نامه‌ای برای دبیر کل سازمان ملل، از شهروندان ایرانی خواسته‌اند با امضای این نامه مانع سدسازی در ترکیه شوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بنا به اعلام دست‌اندركاران اين كمپين ساخت سد در تركيه ازجمله سد ايلي‌سو باعث جلوگيري از حقابه دجله و فرات به عراق و سوريه مي‌شود كه پيامد آن خشك‌شدن تالاب‌ها و شكل‌گيري كانون‌هاي جديد ريزگردي است كه ايران را نيز تحت‌الشعاع قرار مي‌دهد؛ همچنان كه ساخت سد آتاتورك در تركيه باعث خشك‌شدن تالاب هورالعظيم (بخش واقع‌شده در عراق) شد و اكنون ريزگردهاي ناشي از آن شهروندان ايراني را تهديد مي‌كند.
اهرم‌هاي بين‌المللي ضعيف استدكتر مسعود باقرزاده كريمي، معاون امور تالاب‌ها در دفتر زيستگاه‌ها و امور مناطق سازمان حفاظت محيط‌زيست در اين‌باره به همشهري گفت: دولت تركيه براساس برنامه‌اي 30 تا 40سال پيش تحت عنوان طرح توسعه در منطقه آناتولي(Gap) تدوين شده ساخت ده‌ها سد را در دستور كار قرار داده كه سد «ايلي‌سو» يكي از آنهاست.
باقرزاده كريمي كه دكتراي هيدرولوژي آب‌هاي داخل خشكي دارد، افزود: سرچشمه رودخانه‌هاي فرات و دجله در خاك تركيه قرار دارد و سدسازي‌هاي تركيه سرشاخه‌هاي اين رودخانه‌ها را مهار مي‌كند در نتيجه آب كمتري به جلگه بين‌النهرين كه در ميانه رود دجله و فرات واقع‌شده، مي‌رسد؛ اين درحالي است كه اين جلگه بياباني و حيات آن وابسته به آب دجله و فرات است.
او خاطرنشان كرد: بيش از 20سال است كه كارشناسان سازمان حفاظت محيط‌زيست با اين موضوع درگير هستند و حتي براي مقابله با ريزگردهاي خاورميانه، 4 كشور ايران، تركيه، عراق و سوريه گروهي تشكيل شد و در پي آن، يك نشست باحضور نمايندگان اين كشورها در آنكارا برگزار شد. اما نكته‌اي كه وجود دارد اين است كه تركيه در هيچ نشست و مذاكره‌اي اجازه نمي‌دهد به موضوع سدسازي‌هاي اين كشور ورود كنيم.
به گفته باقرزاده كريمي، به لحاظ حقوق بين‌المللي هنوز اهرم‌هاي قوي براي رها‌سازي حقابه‌وجود ندارد اما بسياري از كشورها در كنوانسيون‌ها، اخلاق‌مدارانه همكاري مي‌كنند. ما بايد تلاش كنيم تركيه را به اين سمت ببريم. رسانه‌ها و كمپين مي‌توانند موضوع سدسازي درتركيه و عدم‌رها‌سازي حقابه را رسانه‌اي كنند تا تركيه در اين خصوص تن به مذاكره دهد.
معاون امور تالاب‌ها در دفتر زيستگاه‌ها و امور مناطق سازمان حفاظت محيط‌زيست تأكيد كرد: در كنار اقدامات رسانه‌اي و فعاليت كمپين، ضروري است دستگاه‌هاي ديپلماسي دولت‌هاي ذينفع (ايران، عراق و سوريه) و سازمان‌هاي بين‌المللي مثل برنامه محيط‌زيست سازمان ملل (يونپ)، برنامه عمران سازمان ملل (يوان‌دي‌پي) و كنوانسيون بين‌المللي رامسر هم با مطالبه‌گري، حقابه تالاب‌ها و حفظ تنوع زيستي را پيگيري كنند.
فرهاد دبيري، معاون محيط‌زيست طبيعي و تنوع زيستي سازمان حفاظت محيط‌زيست، پيش از اين با بيان اينكه تركيه با برنامه‌ها و پروژه‌هاي عظيم سدسازي در بالادست دو رودخانه دجله و فرات، يكي از مهم‌ترين مسائل آينده منطقه خاورميانه در زمينه بحران آب را تشكيل خواهد داد، گفت:
هم‌اكنون تركيه در كشور خودش و در قسمت بالادست روي دجله و فرات سد مي‌‌زند و اين مسئله كه هر كشوري در سرزمين خود اقداماتي انجام دهد، لطمه به سرزمين ديگر وارد كند، براساس معيارهاي بين‌المللي جاي بحث دارد و وزارت خارجه بايد به مسئله سد آتاتورك ورود كند.
دعوت از شهروندان براي امضاي نامههومان خاكپور، فعال حوزه محيط‌زيست و ايده‌پرداز كمپين ميان‌رودان، در گفت‌وگو با ايسنا اعلام كرد: از شهروندان ايراني تقاضا داريم حمايت خود را از اين طرح از طريق ثبت‌نام در سايت حفاظت از تالاب هورالعظيم و امضاي نامه‌اي كه به دبير كل سازمان ملل نوشته شده؛ اعلام كنند. در شرايط حاضر حدود ۲۰ استان كشور درگير پديده گردوغبار است و تقريبا دوسوم شهروندان ايراني با مشكل گردوغبار دست و پنجه نرم مي‌كنند بنابراين امضاي يك ميليون ايراني دور از تصور نيست. شهروندان مي‌توانند براي امضاي اين نامه با ورود به اين سايت، مشخصات خود را وارد و ثبت‌نام كنند.
در بخشي از اين نامه آمده است: «جمهوري تركيه در 2دهه گذشته سدهاي زيادي در حوضه آناتولي جنوبي و سرچشمه‌هاي دجله و فرات ساخته است كه گنجايش تنها يكي از اين سازه‌هاي غول‌آسا يعني سد آتاتورك روي فرات كه در ۱۹۹۲ آبگيري شد، به ۴۸ميليارد مترمكعب مي‌رسد. همچنين ساخت سد ۱۰.۴ ميليارد مترمكعبي ايلي‌سو روي سرشاخه‌هاي دجله از دسامبر ۲۰۱۴ در دست انجام است.
ساخت اين سدها، نظام آب‌شناختي 2رودخانه بزرگ دجله و فرات را به‌شدت متاثر و مختل كرده و مي‌كند و به متروكه‌شدن چندين ميليون هكتار از اراضي كشاورزي در كشورهاي سوريه و عراق انجاميده و بحراني جدي در پاياب آنها يعني هورالعظيم به‌وجود آورده است؛ بحراني كه سبب شده تا تالاب راهبردي هورالعظيم به بزرگ‌ترين كانون بحراني ريزگرد در منطقه بدل شود.
جوامع بومي و مردم سوريه، عراق و ايران، يعني خاستگاه كهن‌ترين تمدن‌هاي جهان چون ايراني، سوري و بين‌النهرين به‌شدت از اثرات ويرانگر اين سدها آسيب ديده و مي‌بينند. ما امضاكنندگان زير از سازمان ملل متحد و يونسكو درخواست رسيدگي به وضعيت نگران‌كننده حقابه جوامع بومي مولد در حوضه آبخيز دجله و فرات را داريم و خواهان احياي دوباره ميان‌رودان از طريق گشودن دريچه‌هاي سدهاي آناتولي جنوبي (به‌ويژه سد آتاتورك) و جلوگيري از ساخت و آبگيري سدهاي در دست ساخت (به‌ويژه سد ايلي‌سو) هستيم.»
منبع: همشهری آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۵۵۴۰۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
از دجله تا راین!/کدام کشور اروپایی رکورددار تجهیز صدام به تسلیحات شیمیایی بود؟
روزنامه آلمانی «بیلد زایتونگ» روز ۱۳ اردیبهشت سال۱۳۶۷ نوشت: «در جنگ ایران و عراق حداقل ۱۶ شرکت آلمانی مظنون به مشارکت در برنامه‌های تسلیحاتی عراق هستند و دادگستری آلمان مشغول تحقیق در این زمینه است».
به گزارش ایسنا، روزنامه قدس نوشت: روزنامه پرطرفدار «بیلد» اولین و آخرین رسانه آلمانی نبود که در این باره مطلب منتشر کرد همچنان که شرکت‌ها و مؤسسات آلمانی دخیل در فروش تسلیحات شیمیایی به عراق فقط همین ۱۶ شرکت نبودند.
یک قُلُپ گاز خردل
حتی تصاویر به جا مانده از کشتارهای شیمیایی، اسناد و مدارک به جا مانده و عکس و فیلم‌های جانبازان شیمیایی نمی‌توانند برای جوانان و میانسالان نسل امروز، آن طور که شاید و باید از هولناکی سلاح‌های شیمیایی بگویند. هیچ‌کدام از تصاویر حتی اگر زبان باز کنند نمی‌توانند از زبان رزمنده‌ای که ناغافل و ناچار در معرض گاز «عامل اعصاب» قرار گرفته، مردمک چشم‌هایش منقبض شده، عضلاتش بی حس و حال می‌شوند و سلسله اعصاب مربوط به سیستم تنفسی‌اش یکی‌یکی از کار می‌افتند، حرف بزنند و بگویند تا یکی دو ساعت دیگر که مرگ قرار است برسد، چه حالی دارد و چه درد جانکاهی را تحمل می‌کند. همان‌طور که نمی‌توانند به من و شما درست و حسابی بفهمانند، گاز خردل چه بر سر پوست دست و صورت آدم می‌آورد و تاول‌های هولناکش با ریه رزمنده‌ای که آن را تنفس کرده چه می‌کند. «عامل خون» یعنی چه و با آدم چه می‌کند...؟
کارخانه‌اش را ببر
درباره نقش کشورهای غربی در کمک نظامی به صدام که هیچ، درباره نقش آنها و ردپایشان در تجهیز ارتش بعثی به انواع و اقسام سلاح‌های ممنوعه و مرگبار شیمیایی، در همان سال‌های آخر جنگ افشاگری‌های زیادی شد. در میان کشورهای همیشه مدعی حقوق بشر، انسانیت و آزادی، آلمانی‌ها گویا، گوی سبقت را در کمک شیمیایی به بعثی‌ها ربوده بودند. این را براساس اعتراف‌های اندک‌اندک رسانه‌های غربی و بعدتر اعتراف‌های خود آلمانی‌ها می‌گوییم. «اشپیگل» چند سال بعد و زمانی که نشریات دیگر اروپایی و یا آمریکایی جسته و گریخته افشاگری‌های محدودی درباره آزمایشگاه و کارخانه مواد شیمیایی در ساحل دجله، شهر سامرا و... انجام دادند، در سلسله گزارش‌های مفصل نه‌تنها از ارسال سلاح‌های شیمیایی بلکه از انتقال کارخانه و تکنولوژی ساخت مواد مرگبار شیمیایی توسط آلمان خبر می‌دهند. فقط در یک مورد آن تاجر عراقی «علی قاضی» که با وساطت رئیس‌جمهور و وزیرخارجه وقت آلمان از زندان‌های عراق آزاد شده و به آلمان برگشته، در هامبورگ شرکت صادرات و واردات راه می‌اندازد و با همکاری یک افسر عضو سازمان ضدجاسوسی آلمان غربی، ترتیب صدور یک کارخانه تهیه سلاح‌های شیمیایی به عراق را می‌دهد. این کارخانه سالیانه یک‌میلیون و ۷۶۰ هزار تن مواد شیمیایی را به گازهای کشنده خردل و تابون تبدیل می‌کند.
نه حتی یک یورو!
رسانه‌های مختلف ایرانی و غیرایرانی یک بار همزمان با آغاز شرارت تکفیری‌ها در سوریه که وزیرخارجه آلمان بابت احتمال استفاده دولت سوریه از تسلیحات شیمیایی ابراز نگرانی کرد و بار دیگر همزمان با بالاگرفتن اغتشاشات در ایران و اشک تمساح ریختن دولتمردان آلمانی برای مردم ایران، از سال‌های جنگ تحمیلی نوشتند و به آلمانی‌ها یادآور شدند در دهه ۶۰ حداقل ۸۰ شرکت آلمانی به صدام تسلیحات شیمیایی یا تکنولوژی تولید آن را می‌فروخته‌اند! آشنایی با سابقه و سرانجام فقط یکی از این شرکت‌ها بد نیست: «شرکت «Imhausen-Chemie» که پای ثابت فروش تسلیحات شیمیایی به عراق است یک شرکت مثلاً دارویی- شیمیایی است که سال ۱۹۱۲ پایه‌گذاری شده و در طول جنگ دوم جهانی هم سراغ تولید مواد شیمیایی فوق‌خطرناک و مرگبار رفته است. در دهه۸۰ میلادی صادرکننده مواد شیمیایی مرگبار به عراق و لیبی بوده، مواد ممنوعه‌ای همچون اکستازی را صادر می‌کرده و... بنا به نوشته «اشپیگل» بعدها و با اعلان ورشکستگی شرکت و افشاگری رسانه‌ها، تحت پیگرد قرار می‌گیرد، اما مقام‌های دولتی آلمان به‌شدت از آن حمایت می‌کنند. در نهایت این شرکت نه به خاطر فروش تسلیحات شیمیایی به عراق، بلکه به خاطر تولید مواد روانگردان و فروش آنها به لیبی فقط محکوم به پرداخت جریمه نقدی می‌شود، مالکش مدتی به زندان رفته و بعد به بهانه بیماری آزاد می‌شود و به قول اشپیگل حتی یک یورو از ثروت کلانی که اندوخته، توسط دولت ثبت و ضبط نمی‌شود!
انتهای پیام
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند